Կենդանիների վեճը
Կենդանիների վեճը Ղազարոս Աղայան Եզը, կովը և շունը վիճում էին միմյանց հետ և ամեն մեկը պնդում էր, թե՝ մեր տերը ամենից շատ ինձ է սիրում:
Կենդանիների վեճը Ղազարոս Աղայան Եզը, կովը և շունը վիճում էին միմյանց հետ և ամեն մեկը պնդում էր, թե՝ մեր տերը ամենից շատ ինձ է սիրում:
Ճանապարհորդ Ջեկոն Ստեփան Զորյան Մի անգամ աշնանը ես մի ուրախ ճանապարհորդություն կատարեցի դեպի Երևան։ Լենինական քաղաքից մի պառավ` զամբյուղը ձեռին եկավ-մտավ մեր վագոնը։ Կարելի՞ է։ Համեցե՛ք, մայրիկ, համեցե՛ք…
Հովհաննես Թումանյան I Ժամանակով Կատուն ճոն էր, Շունն էլ գլխին գդակ չուներ,
ՄԱՆՈՒԿՆ ՈՒ ՋՈՒՐԸ (ժողովրդական) Ամպոտ սարեն ուրախ ձենով Ջուր է գալիս, անցնում շենով։ Մի թուխ մանուկ դուրս է վազել, Ձեռքն ու երես պաղ լըվացել, Լըվացել է ձեռքն ու երես, Ու դարձել է՝ խոսել էսպես. — Դու ո՞ր սարեն կուգաս ջըրի՛կ, Իմ պաղ ջըրիկ ու անուշիկ։ — Ես էն սարեն կուգամ մըթին, Որ հին ու նոր … Continue reading ՄԱՆՈՒԿՆ ՈՒ ՋՈՒՐԸ
Հովհաննսես Թումանյան Էնտեղ, ուր հովը խաղում է ազատ Ու ջուրն աղմկում, անվերջ փըրփըրում,
ՊԱՈԼՈ ԿՈԵԼԻՈ. «ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ՀԵՔԻԱԹ ՍՐԻՆԳ ՆՎԱԳՈՂ ԱՂՋԿԱ ՄԱՍԻՆ» Կար մի աղջիկ: Ամբողջ օրը նա սրինգ էր նվագում:
Հեքիաթ փշատերև ծառի մասին Անտառի մի խորհդավոր բացատում ապրում էր
Շաշ հյուրը Հայ ժողովրդական հեքիաթ Մի անգամ մի մարդ հյուր է գնում ընկերոջ տուն։ Ուտում է, խմում, իրիկնադեմին վեր է կենում, որ գնա տուն։ Մեկ էլ նայում է տեսնում՝ երկինքը տրաքեց, ու մի անձրև սկսեց, ոնց որ ջրհեղեղ։
Կաքավ Մշակումը՝ Արուսյակ Սահակյանի Խռպոտ ձայն ունեցող ու ականջ չունեցող թռչունները չէին սիրում կարմիր կտուցով ու կարմիր տոտիկներով Կաքավին, որն օրնիբուն ման էր գալիս արտերում ու երգում: